We rijden de tuinenroute dag 17: zaterdag 28 september
Het definitieve besluit blijkt nog niet genomen, dus gaan we op weg richting Port Elisabeth. Voorlopig nog afwisselend zon, dus dat gaat goed. De townships voor de stad zien er troosteloos uit: op de grond en zeker tegen de hekken massa’s plastic. Toch zijn ook de eerste verbeteringen zichtbaar: stenen huisjes met zonneboilers voor warm water.
We stoppen een stuk voorbij de stad bij. ?.. een tankstation met koffiebar. Ik vergeet specifiek zwarte koffie te vragen, dus krijgen we een melkbakkie, helaas. Als we weer in de bus zitten, horen we het definitieve oordeel: de bootexcursie gaat niet door. Dat blijkt ook te gelden voor een groot aantal busreizen, zo horen we: OAD is failliet. Begin deze week zaten we nog met een OAD-groep in hetzelfde hotel en het is de vraag hoe het hen nu vergaat. De rondreis zal wel worden afgemaakt, maar onze reisleidster vertelt dat de kans bestaat dat hun overnachtingen worden ‘afgewaardeerd’. De agent krijgt namelijk in veel gevallen het geld pas achteraf en in dit geval gaan curator, belastingdienst en UWV voor. Of er dan nog iets overblijft??
De grote hangbrug loop je heen-en-weer (je kunt aan het einde ook steil omhoog tegen de rotsen, maar dat laten we over aan de dapperen onder ons) en dan het pad vervolgen via de twee kleine hangbruggen.
Daar heb je een prachtig uitzicht op de omgeving, hoewel het nu wel weer is gaan regenen. Het blijkt gelukkig een kortstondige bui te zijn, dus even later beginnen we weer vol goede moed aan een stevige klim, want je moet toch weer op het juiste ‘niveau’ uitkomen. Ook nu komen we ogen tekort om de prachtige uitzichten te genieten.
Na deze klim terug zijn we weer vlakbij de parkeerplaats, waar we in het restaurant de lunch gebruiken. De prijzen voor het eten zijn daar wel normaal, maar die voor het drinken zijn duidelijk aangepast aan hun unieke positie: ze hebben hier het alleenrecht. Een biertje kost 26 rand -tegen normaal 14 of 15 en voor de wijn liefst 32, waar 20 gebruikelijk is.
We rijden nu door, voorbij ons hotel, naar Plettenbergbaai, waar we eerst vanaf een uitkijkpunt naar dit dorp-aan-zee kijken. Daarna brengt het busje ons naar het strand, waar we in een van de strandtenten twee hoog een mooi uitzicht hebben en wat drinken. Heerlijk relaxed allemaal, vandaag.Tegen zessen zijn we bij de Village Inn, het hotelcomplex in Tsisikammadorp waar we twee nachten zullen verblijven. Met recht een complex, want links en rechts van het hoofdgebouw staan tond een groot groen plein ‘huizenblokjes’ uit diverse bouwperiodes, waarin de kamers zich bevinden. Helaas: met nog twee andere stellen zitten wij weliswaar in de Theebarn, maar wel een beetje achteraf achter de hoofdgebouwen aan het groenplein.
Wifi wil hier ook al niet echt werken: wat we ook proberen, de verbinding tot stand brengen lukt niet. Dat zou dus beter kunnen: ik moet er helemaal voor naar de centrale ruimte lopen om verbinding te krijgen.
’s Avonds genieten we van een lekker diner, met het eerste drankje van Ellie. Wij hebben er als groep namelijk mee ingestemd dat we op de dag van Hermanus een uur eerder vertrekken, zodat zij kan deelnemen aan een haaienkooi-afzink. Of, zoals als Mart het noemt: soppen in zee.
Voor de rest van de groep zal de zondag niet zo vol zitten. Weliswaar is de reisleidster met verschillende suggesties gekomen voor een extra excursie om de tijd zondagochtend ‘op te vullen’, maar de meerderheid van de groep voelt niets voor een bezoek aan een apen… of een vogelopvang. We kunnen dus heerlijk uitslapen en rustig aan doen: het vertrek is pas half elf.
