Het voordeel van deze NKC-reis: je bepaalt zelf je route -de uitgereikte wegenkaart geeft slechts een aanbeveling- en wij wijken vandaag af. Na vertrek uit Crowborough volgen we de A272 naar het westen, tot aan Haywards Heath. Iets verder ligt namelijk de Bluebell Railway die we graag willen bekijken. Daarna vervolgen we de weg tot aan West Grinstead, waar we zuidelijk afbuigen naar Rustington. In die stad aan de zuidkust stoppen we voor een familiebezoekje: op de tea bij George & Mary, de ouders van schoonzoon Paul.

Daarna gaan we weer richting A272 en doorkruisen dan de South Downs op weg naar Petersfield, Winchestor en Salisbury.
Helaas iets later dan gepland weg, omdat we ook nog vuil water willen aftappen en schoonwater bijvullen.

Eerst naar de Bluebell Railway

Tsja, waar stoom is, is Léon! Al vrij snel na vertrek kom je bij Station Approach:  het startpunt in Sheffield Park voor de Bluebell Railway. Deze stoomtrein dankt haar naam aan de blauwe bloemen waarmee de bospercelen hier vol staan. De lijn loopt nu dwars door Sussex, van Sheffield Park tot East Grinstead. Oorspronkelijk was het de Londen – Brighton and Southcoast Railway.

Bluebell Railway – ©Derek Hayward

Zoals we verderop de reis zullen ervaren, was Brighton een grote trekpleister voor de upper-ten om hun vakanties aan zee door te brengen. Maar ja, zoals het met veel spoorlijnen wereldwijd verging, sloeg ook op deze lijn de recessie toe. 

Gelukkig is ook hier een grote groep vrijwilligers actief. Zij herstelden de oude spoorlijn in ere en onderhouden nu -sinds 1960- de ritten voor toeristen.

[Show slideshow]

Station Approach: een leuk museumstation

Terecht voegde de ”nieuwe reisleiding” (voorheen was deze reis bijna volledig een ‘tuinenreis’) een aantal andere attracties toe. Daaronder dus deze Bluebell Railway. In het reisboek staat keurig de route aangegeven naar Station Approach: het startpunt voor de spoorlijn. We parkeren de Heppiebuzz op een speciaal voor campers gereserveerd stuk van de parkeerplaats. Hé, kijk, er staan er nog een paar van de groep ;-)) 

We lopen naar het loket en vragen wat we voor alleen een bezoek aan de perrons nodig hebben. Dat blijkt zo’n heerlijk nostalgisch ‘perronkaartje’ te zijn, tegen overhandiging van £ 3,- 

Er staat juist een stoomtrein langs spoor 1, waar enkele camperaars van onze groep al inzitten. Zij gaan een ritje maken met de Bluebell, maar wij beperken ons dus tot het stationsbezoek.

[Show slideshow]

Heerlijke nostalgie met stoomtrein en museumwinkel

Wij wachten op perron 1 even op het vertrek van de trein en nemen vanzelfsprekend wat foto’s. Daarna bewonderen we alle oude stationsattributen die hier te vinden zijn en wandelen over de spoorbrug naar perron 2. Daar zit een museumwinkeltje, want ook hier moet de kassa rinkelen. We bekijken wat oude foto’s en treinartikelen en lopen dan weer terug naar het eerste perron. Ook hier kun je de uitgang slechts bereiken als je door een een shop loopt. We kijken er nog even naar placemats, maar we vinden ze niet naar onze zin. Dan toch maar naar buiten en weer naar onze Heppiebuzz.

Door de South Downs naar Rustington op familiebezoek

Het bezoekje aan de Bluebell-railway nam toch ook wat meer tijd dan vooraf bedacht. We kiezen ervoor om al eerder van de route af te wijken en schuin zuidwest door te steken voor het familiebezoek in Rustington. Dat vraagt in ieder geval nog net iets meer dan een uur en we bellen al dat we wat later zullen aankomen. Geen probleem: ze hebben de tijd en verheugen zich op onze komst…

De route is goed te doen. We slaan nu eerder af in zuidelijke richting: via de A273. Daardoor hebben we een wat langer stuk over de A27, waardoor we wat meer snelheid kunnen maken omdat hier weinig rotondes in liggen. We bevinden ons nu in de South Downs: een van de twee heuvelruggen in deze streek. Tussen dit gebied en de North Downs liggen bossen, waaronder Ashdown Forest, overblijfsel van het oerbos dat Sussex ooit van de rest van het land afsloot. De A27 leidt naar de A259 die precies bovenlangs onze tussenstop Rustington/Littlehampton gaat. Dat komt mooi uit: één keertje linksaf en we zien ons herkenningspunt al: de Mill Inn. Die ligt tegenover het huis van Paul’s ouders. Camper parkeren en we gaan naar binnen.

Na de lunch weer noordwaarts

Het wordt -na zeventien jaar- een heel gezellig weerzien. Er worden over en weer natuurlijk volop herinneringen opgehaald en over -ons beider- kinderen en de twee kleindochters gesproken. Mary verzorgt de lunch, we nemen nog wat foto’s en dan gaan weer weer noordwaarts.

We rijden richting de A272, de weg waarop we vanmorgen startten. Al met al was het maar 54 kilometer ”om”, dus dat past goed in het programma. Eerst gaan we westwaarts richting Chicester, waar we in de verte de kathedraal zien. Daar buigen we af naar rechts en dat betekent dat we noordwaarts gaan richting Midhurst. We zitten nu echt midden in de Southdowns. Als we vervolgens westelijk afbuigen naar Petersfield, steken we via de A272 door naar Winchester. Daar gaan we noordoostelijk langs, om dan de A30 te volgen. Die voert ons richting Salisbury. 

De route is weer prima beschreven  in  het grote NKC-routeboek en we komen op ons gemakkie uit bij de Salisbury Club Site.