De eerste gamedrive met jeeps door het Krugerpark dag 6: dinsdag 17 september
Heel zachtjes heb ik het mijn bed verteld: de wekker gaat om vijf uur, want om zes uur moeten we in de jeep zitten. Het wordt krap, maar na een snel ontbijt gaat het lukken: alles is er hier op ingericht om de gasten ‘snel de deur uit te werken’. Dat mag ook wel: wild kijken in het Krugerpark doe je ‘s morgens vroeg. Buiten staan twee jeeps klaar, met drie banken en dus plaats voor zeker negen personen. Wij hebben de mazzel dat de groepsgrootte net teveel is voor één jeep en we er dus twee hebben: we zitten ruim. Dat is ook prettig voor het fotograferen en filmen. Voor de ene jeep is ranger Chris beschikbaar en voor de andere driver Francois. Wij kiezen voor de laatste. We gaan hoog achterin de jeep zitten. Er ligt een deken voor ieder, maar we denken het ook wel zonder te kunnen redden. Dat valt vies tegen: het is frisser dan we dachten en stuk voor stuk zie je de vier medereizigers zich in de warmte hullen.
Daar istie dan: de ingang van het Krugerpark
[ezcol_1third]Als eerste rijden we weer richting de officiële ingang: het Numbi-gate. Dan nemen we de route noordwaarts en zien nu duidelijk de schade die de brand aan een heel groot gebied heeft aangebracht. Alle bodembegroeiing is weg, maar de bomen en een flink aantal struiken bevatten blijkbaar genoeg vocht om stand te houden. Hier en daar smeult het nog wel.[/ezcol_1third] [ezcol_2third_end]Al snel ontstaat er een heel melige sfeer, als Maarten in zichzelf lijkt te mompelen…Hij geeft echter met gedempte stem commentaar bij zijn video-opname. Als hij zegt even te stoppen, wordt er door ons aan toegevoegd: … voor een commercial brake… waarop Marth haar flesje water voor de camera houdt en het merk aanprijst als ‘natuurzuiver en toch niet duur’. Grote pret, dus en dat zal gelukkig de rest van de vakantie blijven kenmerken. We leggen eerst toch flink wat kilometers af, voor we het eerste wild te zien krijgen. Maar vervolgens wordt het een opeenstapeling van ‘treffers’ We zien onder meer buffels, een kudde olifanten, een troep giraffes en enkele koedoes.[/ezcol_2third_end]
Een roedel leeuwen verslindt een versgevangen wrattenzwijn
[ezcol_2third]Onderweg houden de rangers elkaar op de hoogte waar het wild zit. Daarom slaan ook wij ineens rechtsaf, weg van de geasfalteerde weg en op weg naar de ‘signaalplek’. Kijk, dit wordt het wat ruigere werk. Het is een drukte van belang met jeeps, busjes en gewone auto’s op de aangegeven plek. Hier zit een roedel leeuwen. Ze zijn net bezig met met het laatste deel van hun maal: een versgevangen wrattenzwijn. Als de laatste welp kennelijk klaar is, sleept moeder de restanten naar een schaduwplek. Intussen zitten de prooikapers namelijk al op het vinkentouw: twee aasgieren zitten iets verderop in de top van een boom, met prima uitzicht op hun aanstaande maaltijd. Als een van de twee een duikvlucht neemt, vliegt de leeuwin erop af. [/ezcol_2third] [ezcol_1third_end]Een van de jonkies lust toch nog wel een hapje en gaat nu in de schaduw verder met de maaltijd.[/ezcol_1third_end]
Het Krugerpark biedt volop afwisseling
[ezcol_2third]Intussen gebeurt er heel iets anders. We worden ingeseind dat er van rechts een hyena aankomt. Zijn weg wordt letterlijk geblokkeerd door alle auto’s en busjes van toeristen die inmiddels schots en scheef op de rijbaan staan. ”Daar gaat de hyena dus echt niet tussendoor lopen”, zegt onze chauffeur. Wij zijn best bereid hem op zijn woord te geloven. De hyena echter maakt al snel duidelijk dat ook rangers het bij het verkeerde eind kunnen hebben. Heel slim gebruikt hij de auto’s als dekmantel, zodat de leeuwen hem niet zien aankomen. In een grote boog linksom probeert hij dichter bij de prooi te komen, maar de leeuwin is ook niet van gisteren en jaagt de indringer weg. Dat is blijkbaar voor veel toeschouwers het sein om te vertrekken en ook wij gaan een stuk verder.[/ezcol_2third] [ezcol_1third_end]Het blijkt namelijk nog een hele afstand te zijn naar de plek waar we tussen de middag de lunch zullen gebruiken: Lower Sabie.[/ezcol_1third_end]
Krugerpark impressie:
[ezcol_1third]Gelukkig krijgen we onderweg naar de eetgelegenheid nog wel de kans diverse soorten wild te spotten. Er worden dan ook weer volop foto’s gemaakt, hoewel dat door de grote afstand niet altijd meevalt.[/ezcol_1third] [ezcol_2third_end]Krap tijd om te eten
Bij het restaurant – er zijn er diverse in het Krugerpark- blijkt al bij het uitstappen dat we weer weinig tijd krijgen. Met een krappe drie kwartier worden we weer in de jeeps verwacht. Dat zal niet makkelijk gaan, zo wordt duidelijk als de reisleidster zich meldt bij de manager. Volgens hem is er voor ons niet gereserveerd. Ze vraagt ranger Chris of hij de vouchers heeft. Die reageert ongeloofwaardig, omdat de reisleiding daarvoor hoort te zorgen en niet de chauffeurs. Een probleem dus. Maar dat is nog niet alles: ondanks dat Jeanine haar telefoon gisteravond heeft opgeladen, blijkt het apparaat geen sjoege te geven. Ze mag hem van Chris gebruiken. Er wordt druk heen-en-weer gebeld, maar het eind van het liedje blijft negatief: geen reservering: de lunch is niet inclusief.
Alleen met een snel-klaar-menu redt je het
Een van de groepsleden heeft al besteld en dat gaan wij dus ook maar doen. We gaan maar op een paar ‘vrije plaatsen’ zitten, maar dat houdt wel in dat we een keuze moeten maken uit enkele ‘snel-klaar-menu’s’, anders redden we het helemaal niet. Vanuit de groep wordt er -terecht- gemopperd, omdat de reisleidster ons twee dagen geleden nog ‘bezwoer’ dat alle lunches inclusief waren. Als beide chauffeurs hun maaltijd al op hebben, is die van ons net besteld. Wij zitten nog braaf achter onze nummerbordjes te wachten tot die worden ingeruild tegen een lekkere hap. Achteraf horen we van hen dat ze het al vreemd vonden dat wij juist naar dit restaurant gingen. In het gebied waar we rondreden was er -dichterbij ook eentje. Er komt dus wat lunchtijd bij. Dat betekent voor het middagprogramma ook dat we een flink stuk met behoorlijke snelheid terugrijden zonder stoppen, anders komen we weer in de problemen. De medereizigers die wel vroeg klaar zijn, nemen rondom het restaurant nog snel even wat foto’s, want ook hier zit volop wild.
Als de reisleidster het vertreksein geeft, roep ik dat we nog twee reisgenoten missen. Oeps… Foutje… Gelukkig zijn ze er een paar minuten later en kunnen we echt vertrekken.[/ezcol_2third_end]
Door de jeepwissel krijgen we meer uitleg
We zitten nu overigens in de andere jeep: onze chauffeur bleek bij de stops om wild te bekijken meer geïnteresseerd in zijn mobieltje dan dat hij de tijd nam zijn passagiers enige toelichting te geven. Chris zagen we in de andere auto steeds volop vertellen over wat er te zien was. Daarop is in onderling overleg besloten dat wij ruilen met reisleidster Jeanine. Wij zitten dan in de ‘uitlegjeep” en Jeanine kan wat meer druk uitoefenen op François om te vertellen, aangevuld met haar kennis. Gelukkig zien we ‘s middags verschillende groepen beesten: een kudde giraffes met veel jonkies, een grote groep olifanten die bij het water juist aan het drinken zijn en diverse vogels. Ger en Elly geven weer deskundige uitleg welke soorten het zijn. Even verderop is een groep nijlpaarden aan het badderen.
Volop genieten
Het is de hele middag volop genieten van al het wild. De rangers hebben er duidelijk een geoefend oog voor, hoewel onze eigen Maike ook niet mag worden uitgevlakt. Ze is bijzonder scherp en ziet zelfs een luipaard! Heel kort, nauwelijks tijd voor een foto, maar we mogen opnieuw op het lijstje van de Big Five een van de soorten afvinken. We blijven gelukkig ook niet steeds op de geasfalteerde wegen. Ook zandwegen zijn ons doel en we sluiten dan weer netjes aan bij andere groepjes voertuigen. Ook daarin hebben de inzittende de camera’s in de aanslag om het wild vast te leggen.
We sluiten af met verrassingen
Als we al met een flinke vaart richting Numbi-gate rijden -dat blijkt nog 39 kilometer te zijn- krijgen we nog wat voorgeschoteld. Bij de rots waar we gisteren al even een leeuwin naar boven hadden zien klauteren met een jong welpje, zien we nu een groepje leeuwen. De jonkies laten zich niet zien, maar de volwassen dieren zijn uiteraard ook de moeite van het bekijken waard.
[ezcol_1third]Er blijkt nog een bezienswaardigheid te zijn: hoog op een rotsblok staat een springbok. Terwijl iedereen de camera omhoog richt, zouden we bijna de leeuwin missen die recht voor onze jeep de weg oversteekt.[/ezcol_1third] [ezcol_2third_end]Veel stoptijd voor wat er daarna nog voor onze lens komt, hebben we niet. Dat blijkt duidelijk als Chris ons nog even een paar beesten van dichtbij wil laten zien, die bij een poel aan het drinken zijn. Hij schiet met flinke vaart een pad in dat daar recht naar toe leidt en de waterbokken -dat blijken het te zijn- zien dat zo als een driegend gevaar, dat ze haastig de benen nemen. Weg mooie foto, maar gelukkig heb ik er nog eentje kunnen vastleggen.
Opgelaaide brand
We rijden verder richting uitgang en zien dat het nasmeulende vuur van gisteren door de gedraaide en weer aanwakkerende wind is opgelaaid. Het is nu overgeslagen naar de andere zijde van de weg. Daar staan nu weer een paar percelen in de fik. We zien ook een paar brandwachten bezig met platte bezems om het vuur te bestrijden. Het gaat hier duidelijk nog op de ouderwetse manier. Vermoeid maar tevreden sluiten we de eerste dag Krugerpark af.[/ezcol_2third_end]
Meer weten over het Nationaal Park Kruger? Kijk op de pagina van Wikipedia.