De Chianti omringt ons op de route naar een wijnproeverij

dag 17  –  di 18 juni 2019

Vanavond nemen we deel aan een wijnproeverij in Castello Monterinaldi in de Chiantistreek. Bovendien krijgen we daar een echt Toscaanse streekmaaltijd geserveerd. Gelukkig kunnen we op het bedrijf ook overnachten: wel zo veilig. Er is geen voorziening voor stroom of andere zaken, maar veel campers -ook onze Heppiebuzz heeft dat voordeel- zijn zelfvoorzienend. Wij hebben er twee grote zonnepanelen op liggen en aan die energiebron ontbreekt het zeker niet in Toscane. Het is even over tienen als we de kleine plekken op camping Colleverde verlaten en vertrekken richting ons einddoel. De route-afstand is maar 146 kilometer, dus er is verzocht het rustig aan te doen: we kunnen pas om kwart over vijf terecht op het parkeerterrein van het wijnbedrijf. Met als leuk vooruitzicht: een wijnproeverij. 

Het is vandaag een beetje bijzondere route. De rechtstreekse afstand tussen begin- en eindpunt is maar 36 kilometer. Maar ja: dan zijn we veel te vroeg op het wijnbedrijf waar we vanavond zullen overnachten. Dus heeft de reisleiding bedacht dat het een leuk alternatief is om de Chiantistreek te doorkruisen. Dat kan door eerst Arezzo aan te houden en dan praat je ineens over 146 kilometer.

Alternatieve route door de Chiantistreek

Vooraf bekeken we de voorgestelde route en besloten die toch wat in te korten. We zijn niet zo van die kilometervreters, meer rustiggenieters. Dus gaan we eerst -uiteraard weer via een groen-gemarkeerde route- noordwaarts richting Castellina in Chianti. Dat is net westelijk van het dorp waar we aan het eind van de middag worden verwacht, maar nu blijven we die toeristische route noordwaarts volgen via de SR222.  Een heerlijk kronkelende weg.

 

De Chiantistreek is werkelijk betoverend om te doorkruisen. Alleen jammer dat je haast geen plek kunt vinden om de camper even aan de kant te zetten en op een goede plek een mooie foto maken. Maar: kwestie van blijven zoeken en uiteindelijk lukt het wel.

We nemen de tijd om te genieten

We gaan nog iets noordelijker via Strada in Chianti -veel dorpen hebben die toevoeging in de naam- tot net voorbij Grossina en dan gaan we heel even over E35 -gelukkig geen toltraject- om vervolgens weer linksaf te slaan naar de SP70 die gelukkig ook weer een toeristische aanduiding heeft. Dat klopt ook we: ook hier kunnen we volop de tijd nemen om te genieten. Om te vermijden dat we een deel over dezelfde route moeten rijden als vanochtend, gaan we over de SR2 parallel aan de autostrada verder zuidwaarts. We zien volop olijvenbomen en wijngaarden, ommuurde steden en slingerwegen.

Zodra we Radda in Chianti aangegeven zien staan, volgen we deze route: dat is ons eindpunt.

 Overigens een prachtig dorp, dat zijn middeleeuws karakter eigenlijk volledig heeft kunnen behouden. Ouderwetse muren beschermen het centrum en de straten zijn in de vorm van een doolhof gemaakt. Samen met de Romeinse kerk van S. Niccolò krijg je vanuit het Palazzo del Podestà een mooi uitzicht over de markt. Maar ja: dat missen we: de tijd dringt. We benaderen nu Monterinaldi via de SP18 en dat is dus net vanaf de andere zijde dan in het routeboek aangegeven. Maar: dat moet natuurlijk geen probleem zijn. Linksom een bocht van zo’n 320 graden…

Peentjes zweten op een grithelling

Dat laatste blijkt valse hoop. We hebben namelijk precies één afslag eerder: linksaf naar Castello Monterinaldi. Dat gaat heuvelopwaarts, maar er blijkt aan het eind een meer dan haakse bocht ik te zitten. Nog geen probleem: even een kwestie van wat steken en dan moet het ook lukken. Helaas: dat gaat niet: de voorwielen slippen op het grijze grit. Achteruit kan ook niet meer: dan schieten de achterwielen van de heuvel af. Pfoeeehéé: dat is peentjes zweten. De assistent reisleider bekijkt het vanaf een afstandje en gebaart dat we de andere oprit moeten hebben. Tsja: makkelijk gezegd, maar wij kunnen geen kant meer uit. Gelukkig komt de eigenaar aanlopen en met een stevige sleepketting aan een jeep trekt hij ons uit onze benarde positie. Wij kunnen een plekje gaan zoeken op het parkeerterrein. Ook dat valt nog niet mee, want de eigenaar heeft niet alle opslag weg laten halen. Hij had zich namelijk onvoldoende gerealiseerd -zo biechtte hij later op- dat 22 campers zoveel ruimte innemen. Gelukkig kunnen ook wij achteruitsteken, net naast een stapel pallets en voor een van de andere camperaars. Strak naast ons komt er nog eentje staan: de luifel kan niet uit, maar voor een nachtje hoeft dat ook niet.

Heldere uitleg over het proces van wijn maken

We verzamelen eerst bij een soort overkapping, waar de uitleg start over wat we straks binnen te zien gaan krijgen. Het is een bedrijf dat een nieuwe start heeft gekend. Weliswaar waren er nog heel oude druivenranken, maar de productie die zij daaruit konden krijgen zou niet lonend zijn. Dus is stap-voor-stap de wijngaard vernieuwd. De eerste oogsten van de nieuwe aanplant zijn nu een feit en ze kunnen duidelijk het verschil merken. Dat zullen ze ons laten meebeleven tijdens de wijnproeverij.

Dit bedrijf durft te experimenteren met innovatieve technieken

Als iedereen z’n plek heeft gevonden, is het tijd voor de rondleiding door het bedrijf. De Chiantistreek levert prachtige producten. Niet alleen op het gebied van wijnen, maar ook de gerechten zijn voortreffelijk. Dat mogen we deze avond zelf gaan ervaren. Eerst echter gaan we kijken hoe het vocht van de geperste druiven de kans krijgt om voldoende te rijpen. Natuurlijk gebruiken ze daarvoor ook hier houten vaten, maar ze experimenteren ook met andere soorten. Tijdens de rondleiding door de eigenaar van dit bedrijf horen we daar het een en ander over. Dat naderhand in tekst weergeven is haast ondoenlijk, door de enorme hoeveelheid informatie die je krijgt. 

Maar -zie de foto’s- het is duidelijk dat ze hier ook niet vies zijn van het gebruiken van  innovatieve technieken. Zo staan er twee eivormige vaten van een speciaal geprepareerde aardewerk grondstof. Om te kunnen vergelijken wat nu echt het verschil is tussen de houten vaten en deze nieuwelingen, wordt van dezelfde wijnpersing een deel in het houten vat gedaan en een gelijkwaardig deel in het eivat. Keurmeesters bepalen dan de verschillen tijdens en na de rijping. Dit heeft vooral te maken met het feit dat het eivat beter van buitenaf met meters te controleren valt.
Iets verderop in de rondgang zien we ook een imposante tekening van de schildpad die symbool staat voor het rustige tempo waarin het druivenvocht tot volledige rijping komt, tot het een wijn is geworden van een zo hoog mogelijke kwaliteit.

Een wijnproeverij die lang blijft heugen

Na al deze -overigens zeer waardevolle en uitstekend gebrachte informatie- is aan ieders gezicht te zien dat we wel willen proeven of datgene wat ze ons hebben verteld, ook zo lekker smaakt. Op dus naar het lokaal waar de wijnproeverij wordt gehouden. Indrukwekkend opgezette: dat is duidelijk. Men wil graag dat je onder de indruk komt van het grootse dat ze hier presenteren. We krijgen eerst een echt Toscaanse specialiteit te proeven: 

Daarna is het de beurt aan typisch Toscaanse wijnen, maar uiteraard wel van Castello Monterinaldi. Met een keuze uit een wat lichtere of meer stevige soorten. Wij genieten en aan de reacties van de andere gasten te zien, zijn zijn dat volledig met ons eens. 

Uitstekend verzorgde Toscaanse streekmaaltijd

Na deze heerlijke lafenis lopen we door naar de stijlvol ingerichte kamers waar een ”typisch Toscaanse maaltijd” zal worden geserveerd. Zo… dit is pracht en praal: ze weten e gasten hier wel in te pakken . Het zijn drie stijlkamers, waardoor de groep helaas niet in z’n geheel bij elkaar zit, maar dat maakt het ook minder massaal en veel intiemer. Het hele diner bestaat uit maar liefst vijf gangen en wordt met veel liefde en professionaliteit geserveerd. Overigens kun je rustig stellen dat de wijnproeverij hier nog even doorgaat: bij elk gerecht weer een andere smaak uit de Chiantistreek.
Doordat we in een kleiner gezelschap bij elkaar zitten, ontstaan er ook veel meer geanimeerde gesprekken. Zowel over de belevenissen van vandaag als over de maaltijd zelf. Terugkijkend op deze activiteit -dat merk je bij veel reisgenoten- kunnen we zonder meer stellen dat deze rondleiding, de wijnproeverij en de streekmaaltijd een van de hoogtepunten van deze reis is. Het was nu de eerste keer in het programma opgenomen, maar dit -vinden wij- verdient het zeker om een vast onderdeel te worden. En… de eigenaar heeft al toegezegd volgend jaar meer ruimte te maken voor het plaatsen va zoveel campers.   

Morgen trekken we weer door de Chiantistreek: het blijft een boeiende bezigheid.