Voor ons vandaag een drieluik: Po-delta, Choggia en camping Fusina. Volgens ons reis- en routeboek gaan we vandaag een boottocht maken door de Po-delta. Een nieuw onderdeel in het programma: de reisleiding kan steeds opnieuw zorgen dat een reis nog aantrekkelijker wordt. Dit gebeurt ook vaak op verzoek van vorige deelnemers, die met waardevolle suggesties komen. Na deze boottocht -met een lunch aan boord- gaan we aan het eind van de middag door naar Venetië.
Eerst worden we dus om half tien verwacht in Gorino, een dorp dat op ongeveer anderhalf uur rijden vanaf de camping ligt. Dat wordt dus weer echt een “vakantie-nachtrust”: uiterlijk acht uur vertrek.

Bijtijds uit de veren dus. Gelukkig is de route wel simpel: als we de camping verlaten komen we rechtsaf op de SS309 en die blijven we volgen. Zelf hebben we nog een bezoek aan Chioggia op onze wensenlijst staan. 

Als de donder je spullen pakken! 

Het is een vrij makkelijke route naar het haventje waarvandaan onze rondvaartboot start. Daarbij moeten we echter wel de tijd in de gaten houden, want met de schipper is natuurlijk wel een vertrektijd afgesproken. De reisleiding heeft met de havenmeester een akkoord gesloten: we mogen de campers netjes op een rij op de brede kade parkeren. Bij aankomst sluiten we dus netjes aan bij de rij die er al staat en pakken onze spullen bij elkaar. Nog voordat we uitstappen worden we echter gesommeerd direct te vertrekken. Wat is er aan de hand? Er kwamen allemaal vissersmannetjes aan met heel veel testosteron en een kort lontje: “Weg!” Blijkbaar had de havenmeester hen toch niet goed ingelicht en ze hadden de carabinieri intussen al gebeld. Wij kozen eieren voor ons geld. Gelukkig bleek iets verderop inmiddels een nieuwe camperplek te zijn aangelegd. Dat was dan weer niet aan onze reisleiding gemeld. Pfff.. 

Italiaans kwartiertje: de Po-delta wacht wel

Volgens de reisleiders moesten we ons haasten: de boot lag te wachten. Dat viel voor Jacob en Lisette en niet mee: die hadden net bij de eerste parkeerplek de koffie aangezet, moesten al voorzichtig manoeuvrerend zonder morsen naar de tweede plek en nu ook nog snel de hete koffie naar binnen werken. Geslaagd!  Maar die haast was achteraf niet nodig geweest: bij de boot was niemand te bekennen die voldeed aan de beschrijving “schipper”. Het Italiaans kwartiertje bleek een half uur. Zo lang duurde het duurde nog voordat wij aan boord konden. We konden het bovendek op: natuurlijk met dit weer veel aantrekkelijker dan benedendeks binnen zitten. Bovendien fotografeert het makkelijker.

We voeren in eerste instantie richting de Adriatische Zee en dat duurt best redelijk lang, zonder dat je veel natuur ziet. Vooraf hadden wij namelijk wat op internet rondgezocht: de Po-delta bleek vergelijkbaar met de Biesbosch.

Dit zien we helaas niet

Maar dan subtropischer, bijvoorbeeld met flamingo’s. Wat we tot nu toe zien, zijn een paar aalscholvers…

Maar ach: we zijn nog niet aan het eind en we slaan nu linksaf, volgens de schipper naar een van de rivierarmen met mooie vogels. We varen dus weer een stukje verder, gaan rechtsaf een smallere arm op en hopen nu dan echt iets moois te zien.

Maar nee: een klein stukje verder gaat de boot draaien en we krijgen de mededeling dat we langzaam aan weer naar het beginpunt gaan. Maar dan gaan we nu wel eerst naar beneden voor de lunch.

Genieten van een ”maritieme lunch”

Om rustig te kunnen lunchen, leggen we aan bij een klein steigertje. Benedendeks gekomen blijkt al snel dat er in de tussentijd in de keuken al hard is gewerkt. Alles ligt en staat keurig klaar. We kijken heel nieuwsgierig op het menu-bord aan de wand.

Vanzelfsprekend blijk het menu dat we voorgeschoteld krijgen hoofdzakelijk uit vis en schaaldieren te bestaan. Iedereen kiest een plekje aan een van de tafels. 

We kunnen gelukkig met groepjes van zes of acht bij elkaar zitten, zodat we tussen de gangen door ook nog even lekker kunnen bijkletsen.

We starten met mosselen en venusschelpen. Heerlijk!! Helaas dacht niet iedereen er zo over, maar een aantal tafelgenoten gaat toch de uitdaging aan om deze lekkernij uit het zilte nat te gaan proberen.
Als de vis warm wordt geserveerd, is het aan mij niet besteed, maar gelukkig zit er ook voldoende ‘koude vis’ bij.

Ook het toetje -een Focaccia “Principessa”- laten we ons heerlijk smaken. Nadat van alle wijnglazen de bodem weer in het zicht is gekomen, worden die ook opgehaald: de tafels zijn weer ruim. Het anker kan worden gelicht.

Wij voeren nog een klein stukje verder over de Po-delta. De temperatuur was intussen behoorlijk opgelopen, maar daar hebben we hier op het water nog niet veel last van. Dat zal straks in de camper anders zijn…

Terug naar de Heppiebuzz

Bij terugkomst stond de temperatuurmeter in de camper op 34 graden. Een deel groep besluit om alles eerst maar even te laten luchten en in de schaduw wat te drinken. De anderen houden het- net als wij- hier voor gezien. Tenslotte hebben we nog bijna 100 kilometer voor de boeg en daar zullen we -ingeschat- toch nog snel een uur en drie kwartier over doen. Sterker nog: we hebben in onze eigen planning nog een stadsbezoek aan Chioggia staan. Op aanraden van onze neef, die vol lof over hun ervaring sprak betreffende dit mini-Venetië. Dit zou een mogelijkheid kunnen zijn voor volgende jaren -ook gezien de nu toch wat tegenvallende boottocht- om daarvoor in de plaats als extra of vervanging een bezoek voor andere groepsleden ”aan te raden”. 

Chioggia: een leuk en intiem stadje

De stop in Chioggia ligt op zo’n 55 kilometer. Maar ja: eenmaal hier aangekomen moeten we ook nog maar zien dat we een fatsoenlijke plek vinden om de camper te parkeren. We komen eerst door het centrum en daar zien we al snel: hier wordt het niks… We rijden het stadje dus al weer uit en daar zien we al iets meer mogelijkheden. Tot… we ineens een aankondiging zien van een heus parkeerterrein. Bingo! We draaien er op, krijgen het voor elkaar om uit de toch wat moeilijk te begrijpen parkeerautomaat een kaartje te krijgen en lopen in een goeie tien minuten via de brug weer naar het centrum.

Dat ziet er inderdaad alleraardigst uit.

[Show slideshow]

Camping Fusina: onder architectuur gebouwd

De camping Fusina is leuk gelegen en het uitzicht is schitterend op Venetië. De cruiseboten varen langs de camping. Op internet hebben we al gevonden dat deze camping ‘onder architectuur’ is aangelegd. Vooral het entreegebouw annex receptie heeft een bijzondere vorm. Daar maken we dan natuurlijk ook maar even een foto van.

Naast de vele kampeerders zijn er ook heel veel muggen aanwezig. Laat buiten zitten is door deze lastposten helaas niet mogelijk.

‘s Avonds kijken we nog eens terug op de vaartocht door de Po-delta en ons verrassende bezoek aan Choggia en zijn we heel benieuwd wat we morgen allemaal in Venetië zullen beleven.